Muzyka jest niezwykłym językiem komunikacji między ludźmi. Nadawca — artysta — ubiera w dźwięki swoje bardzo konkretne nieraz wyobrażenia i myśli, słuchacz z tych samych dźwięków odczytuje zupełnie inny komunikat, ale w tej wielości znaczeń nie ma żadnej sprzeczności ani nieporozumienia.

W świecie dźwięków operujemy symbolicznym, subiektywnym kodem, który w dużym stopniu jest uniwersalny — rozumieją go ludzie różnych kultur i języków. Z drugiej jednak strony, każdy odczytuje ten kod przy pomocy własnej, jedynej w swoim rodzaju maszyny szyfrującej — naszej wrażliwości. Dlatego muzykę rozumiemy wszyscy, choć każdy inaczej.

Im dłużej zajmuję się muzyką, tym bardziej fascynuje mnie jej natura. O jej nadzwyczajnej sile napisano już niejedną książkę, kolejne są zapewne tylko kwestią czasu. W tym miejscu chciałbym przywołać jedno tylko oblicze tej niemierzalnej siły. W niespokojnych czasach, kiedy skrajnie spolaryzowane poglądy w społeczeństwie stają się tłem dla coraz mniej stabilnej sytuacji międzynarodowej, muzyka potrafi w niezwykły sposób uzdalniać nas do współodczuwania. Nawet jeśli za zasłoną tych samych harmonii, rytmów i melodii każdy dostrzeże inne namacalne wyobrażenia, sam proces wspólnego bycia w muzyce będzie nas w wyjątkowy sposób jednoczył. U podstaw tego zjawiska leży, jak sądzę, wiara w muzykę, której doświadczamy i pełne dziecięcej ufności poddanie się jej. Otwieramy się na oddziaływanie świata dźwięków, pozwalamy mu wniknąć w nasze emocje. W naszą najbardziej osobistą przestrzeń! W tym zaufaniu wszyscy jesteśmy razem, co przypomina niepowtarzalne, duchowe misterium. Tym samym muzyka staje się narzędziem do budowania między ludźmi mostów wzajemnego rozumienia i empatii.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Muzyki życzę wszystkim twórcom i miłośnikom świata dźwięków pięknych doświadczeń tego współodczuwania. Niech muzyka pozwoli nam dzielić się tym, co w nas najcenniejsze.